ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΕΡΓΟ

---

Θ Ε Μ Α: “ ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ”.

Ένα αναπόσπαστο στοιχείο της λατρείας μας, είναι και το θυμίαμα. Η προσφορά θυμιάματος από οποιονδήποτε πιστό στον αληθινό Θεό, κατά την ώρα της προσευχής του, σαν εκδήλωση ευλαβείας, πίστεως και τιμής προς Αυτόν, είναι μια πολύ αγαπητή και διαδεδομένη πράξη.
Το θυμίαμα προς το Θεό, υπάρχει από πολύ παλαιά. Μάλιστα, ο Ίδιος ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη συνιστά τον τρόπο κατασκευής του: “Είπε ο Κύριος προς το Μωϋσή, ‘πάρε για τον εαυτό σου αρωματικά είδη, δηλαδή στακτή, όνυχα (αρωματικό κοχύλι), χαλβάνη ηδυσμού (αρωματώδη ρητίνη) και λιβάνι διαφανές, ίση ποσότητα από κάθε είδος. Θα παρασκευάσουν με τα είδη αυτά θυμίαμα ευώδες, έργο ειδικού μυροποιού, σύνθετο από τις ανωτέρω ουσίες, καθαρό, έργο αφιερωμένο στο Θεό’”. (Εξ.λ΄34,35) Το θυμίαμα ήταν και είναι προσφορά θυσίας στο Θεό, ο Οποίος απαγορεύει να καίεται σε ψεύτικους θεούς.
Αλλά και η ιστορία του Χριστού μας, ανοίγει με το θυμίαμα που προσέφερε στο ναό του Σολομώντος ο δίκαιος Ζαχαρίας, όταν ξαφνικά είδε δίπλα του τον άγγελο του Θεού που βρισκόταν στα δεξιά του θυσιαστηρίου του θυμιάματος, και αξιώθηκε να δεχθεί τη θεία αποκάλυψη για τη γέννηση του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. (Λουκ. α΄ 8-14).

Έξι μήνες μετά τη γέννηση του αγίου Ιωάννου, ήρθε η ευλογημένη ώρα της γεννήσεως του Θεανθρώπου Χριστού στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Τότε, ξεκίνησαν μετά από θεϊκό σημάδι στον ουρανό, οι γνωστοί τρεις μάγοι από τα μέρη της ανατολής, οι οποίοι ερχόμενοι να προσκυνήσουν το νεογέννητο Θείο Βρέφος, του προσέφεραν μαζί με τα άλλα δώρα και λίβανο, αναγνωρίζοντας τη Θεία Του προέλευση.
Στην πρωτοχριστιανική εποχή, όταν οι χριστιανοί λάτρευαν το Θεό μέσα στις κατακόμβες, καταδιωκόμενοι από τους Ρωμαίους ειδωλολάτρες, ήταν φυσικό να αντιμετωπίζουν και ένα πρόσθετο πρακτικό πρόβλημα χώρου: η οσμή της ατμόσφαιρας των κατακομβών. Οι κατακόμβες ως γνωστόν, ήταν τα πρώτα χριστιανικά νεκροταφεία. Μέσα στα βάθη της γης, αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, οι στενές σήραγγες και οι υπόγειοι χώροι, ήταν φυσικό να έχουν μεγάλη υγρασία και κάποια έντονη δυσοσμία από τα μνήματα. Η συγκέντρωση των πιστών μέσα στους χώρους αυτούς, είχε το μειονέκτημα να δημιουργείται μια αποπνικτική ατμόσφαιρα και συγχρόνως ανθυγιεινή. Ο μολυσμός λοιπόν του αέρα των κατακομβών και οι αναθυμιάσεις, προκάλεσαν την αναζήτηση λύσης για την αναζωογόνηση του ατμοσφαιρικού αέρα και το πιο προσιτό και ταυτόχρονα καθαρό, αλλά και θρησκευτικού χαρακτήρα υλικό, ήταν το θυμίαμα. Με τη άνοδο του ευωδιαστού καπνού, και οι πρακτικοί αποσμητικοί λόγοι ικανοποιούντο, αλλά και οι πιστοί βοηθούντο στο να λατρεύουν πιο κατανυκτικά το Θεό.
Οι σπουδαιότεροι όμως λόγοι που το θυμίαμα μπήκε οριστικά στη θεία λατρεία, ήταν καθαρά πνευματικοί. Όπως προείπαμε, η Παλαιά Διαθήκη, έδινε πολλές αφορμές για κάτι τέτοιο. Ιδιαίτερα στο όραμα του προφήτη Ησαΐα, ο ουράνιος οίκος “επλήσθη καπνού”, γέμισε δηλαδή από καπνό που προερχόταν από το θυσιαστήριο του θυμιάματος. Νωρίτερα από το γεγονός αυτό, ο Θεός είχε δώσει την εξής εντολή στον Μωϋσή: “Το θυσιαστήριο του θυμιάματος, θα το θέσεις απέναντι του καταπετάσματος, το οποίο ευρίσκεται προ της κιβωτού του μαρτυρίου, απ’ όπου εγώ θα ομιλώ και θα γίνομαι γνωστός σε σένα. Επάνω σ’ αυτό θα προσφέρει ο Ααρών ειδικά παρασκευασμένο λεπτό θυμίαμα. Θα θυμιάζει δε επ’ αυτού πρωί-πρωί, όταν ετοιμάζει τους λύχνους της επτάφωτης λυχνίας. Και την εσπέρα, όταν θα ανάπτει τους λύχνους, θα θυμιάζει πάλι επάνω σ’ αυτό. Το θυμίαμα αυτό θα γίνεται πάντοτε ενώπιον του Κυρίου σε όλες τις γενεές σας”. (Εξ.λ΄6-8). Τέλος, ο βασιλιάς Δαυίδ, στον 140ό Ψαλμό αναφέρει: “Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου”. Το θυμίαμα λοιπόν έγινε ταυτόσημο με την προσευχή. Όπως όταν το λιβάνι πέσει πάνω στα αναμμένα κάρβουνα, αρχίζει και ανέρχεται ο ευωδιαστός καπνός, έτσι και οι ψυχές των πιστών, που είναι πυρωμένες από την θεία αγάπη, κατευθύνονται ως θυμίαμα προς τον ουρανό. Το θυμίαμα συμβολίζει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, τον αρωματισμό του σώματος του Χριστού κατά τον ενταφιασμό του από τις Μυροφόρες, το λιβάνι που προσέφεραν οι μάγοι στο νεογέννητο Χριστό. Ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Γερμανός, ερμηνεύοντας αλληγορικά τόσο το θυμίαμα, όσο και το σκεύος με το οποίο το προσφέρουμε κατά τη προσευχή μας, το λεγόμενο “θυμιατό”, αναφέρει: “ Το κάτω μέρος του θυμιατού, συμβολίζει την ανθρωπότητα του Χριστού, τα κάρβουνα, το πυρ της θεότητος και το λιβάνι της ευωδία του Αγίου Πνεύματος. Το άνω μέρος του θυμιατού, συμβολίζει τον ουρανό, και όπως ο καπνός του θυμιάματος ανεβαίνει ψηλά. έτσι και καρδιές μας και οι προσευχές μας, να ανέρχονται ψηλά στον ουρανό. Οι τέσσερις αλυσίδες συμβολίζουν τους τέσσερις Ευαγγελιστές και τα δώδεκα κουδουνάκια συμβολίζουν του δώδεκα Αποστόλους, οι οποίοι κήρυξαν το Χριστό σ’ όλο το κόσμο. Όταν ο ιερεύς θυμιάζει το λαό συμβολίζει ότι “εγώ με την προσευχή μου σας στέλνω το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, για να κατανοήσετε το κήρυγμα των Αποστόλων”. Ο λαός πρέπει να κάνει μια υπόκλιση, έχοντας τα δυο του χέρια σε σχήμα σταυρού στο στήθος του και να πει μυστικά, ‘αποδέχομαι’. Μία ακόμα ερμηνεία, πολύ χαρακτηριστική είναι και η εξής: “Το εσωτερικό μέρος του θυμιατηρίου, μέσα στο οποίο βάζουμε τα καρβουνάκια, πρέπει να το παραβάλουμε με την αγιασμένη μήτρα της Παναγίας, η οποία δέχθηκε μέσα της τον ‘Θείο άνθρακα’, τον Χριστό, ο Οποίος σαν Θεός σκορπίζει πνευματική ευωδία και ευωδιάζει όλο το κόσμο”.
Κάθε φορά λοιπόν πού κάνουμε την προσευχή μας, καλό και ευλογημένο είναι, να χρησιμοποιούμε το Θυμίαμα. Η ευωδία του, προδιαθέτει τη ψυχή μας να μιλήσει πιο ειλικρινά και με ευλάβεια στο Θεό, η δε κατάνυξη που μας προκαλεί, μας βοηθάει αφάνταστα να βιώσουμε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ιερές στιγμές της προσευχή μας.

Για επικοινωνία μαζί μας :
Τηλέφωνο : +30-210-9712456
Φαξ : +30-210-9712456
Ταχυδρομική διεύθυνση : πλατεία Αγ. Δημητρίου, 173 43 – Αγ. Δημήτριος
Ηλεκτρονική διεύθυνση : inad.dad@dad.com