ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΕΡΓΟ

---

Θ Ε Μ Α: “Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ”.

Το σπουδαιότερο σύμβολο της εκκλησία μας, είναι ο Τίμιος Σταυρός. Το σύμβολο αυτό, συμπυκνώνει όλο το περιεχόμενο του απολυτρωτικού έργου του Χριστού μας. Ο Σταυρός είναι το όπλο συντριβής του διαβόλου και το μέσον της σωτηρίας μας. Λέγοντες Σταυρό, εννοούμε τη θυσία του Χριστού μας επ’ αυτού. Από αυτή τη θυσία απέρρευσε η θεία χάρη, η άφεση των αμαρτιών, ο αγιασμός και η σωτηρία μας. Γι’ αυτό και ο Σταυρός είναι για μας, ο φύλακας της οικουμένης, η ωραιότητα της εκκλησία, το κραταίωμα των βασιλέων, το στήριγμα των πιστών, η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων.
Πριν έρθει ο Χριστός στον κόσμο, στην αρχαία εποχή, υπήρχε σταυρός. Αλλά τι σταυρός! Ο σταυρός τότε ήταν γνωστός σαν ένα απαίσιο όργανο εκτελέσεως των ανθρώπων. Όποιος έκανε φοβερό έγκλημα καταδικαζόταν να σταυρωθεί. Έκοβαν από το δάσος δύο ξύλα και σχημάτιζαν ένα σταυρό, τον οποίο στερέωναν βαθιά στο έδαφος. Κάρφωναν τον κατάδικο, και όπως ήταν καρφωμένος χέρια και πόδια δεν πέθαινε αμέσως, αλλά βασανιζόταν ώρες πολλές και μέρες ακόμα, ανάλογα με την αντοχή του οργανισμού του, και μέσα σε φρικτούς πόνους και σπασμούς του σώματος ο κατάδικος ξεψυχούσε. Στην συνέχεια, τον άφηναν πάνω στο σταυρό και σκυλιά, τσακάλια και όρνεα έρχονταν και έτρωγαν τις σάρκες του. Απαίσιο θέαμα, φρικτός θάνατος. Σ’ αυτό το θάνατο καταδικάζονταν τα πιο εγκληματικά στοιχεία της κοινωνίας, για να παραδειγματίζονται και οι υπόλοιποι.
Σ’ αυτό τον ατιμωτικό θάνατο ζήτησαν οι ιουδαίοι να καταδικαστεί και ο Χριστός. Ήθελαν με τον τρόπο αυτό της εκτελέσεως να τον εξευτελίσουν μπροστά στα μάτια των ανθρώπων, που άλλοτε τον τιμούσαν και τον θαύμαζαν. Ο Χριστός, αν ήθελε, μπορούσε να αποφύγει τον θάνατο αυτό. Γιατί κανένας δεν μπορούσε να τον πλησιάσει και να τον αγγίξει. Ο Κύριός μας, όμως, θέλησε να θανατωθεί και να υποστεί όλο τον εξευτελισμό, από την άπειρη αγάπη Του προς τον άνθρωπο, για να τον σώσει από την αμαρτία και τον διάβολο. Από τότε που ο Χριστός σταυρώθηκε στο Γολγοθά, από τότε ο Σταυρός, για κείνους που πιστεύουν στη λυτρωτική θυσία του, πήρε άλλο νόημα. Για τους πιστούς δεν είναι το απαίσιο όργανο, με το οποίο οι αρχαίοι καταδίκαζαν σε θάνατο τους ανθρώπους, αλλά έγινε το σωτήριο όργανο, το μέσο εκείνο με το οποίο σώθηκε ο άνθρωπος. Και η μεταβολή αυτή της εννοίας του Σταυρού, από όργανο καταδίκης σε όργανο σωτηρίας είναι ένα από τα καταπληκτικά θαύματα του χριστιανισμού. Ο Σταυρός, που προ Χριστού, προκαλούσε τη φρίκη, ο Σταυρός, από την ώρα που πάνω του ο Χριστός ξάπλωσε το πανάχραντο Του Σώμα και πρόσφερε τον εαυτό Του θυσία καθαρή και άμωμη, προκαλεί αισθήματα μιας βαθιάς και απέραντης ευγνωμοσύνης προς Αυτόν, που χάριν του ανθρώπου κατέβηκε όλα τα σκαλοπάτια της ταπεινώσεως.
Στην Παλαιά Διαθήκη ο Σταυρός, σε πολλά σημεία προφητεύεται, είτε ως τύπος, είτε ως σχήμα, είτε ως ξύλο σωτηρίας, είτε ως όπλο νίκης, είτε ως μέσο ευλογίας. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, είναι αυτή της σωτηρίας των ισραηλιτών από τα δηλητηριώδη φίδια στην έρημο, όταν ατένιζαν τον χάλκινο ομοίωμα όφεως, το οποίο ο Μωϋσής είχε αναρτήσει σε κατακόρυφο ξύλο. Το χάλκινο αυτό φίδι, που ήταν κρεμασμένο σε ψηλό κατακόρυφο ξύλο, ώστε να φαίνεται από μεγάλη απόσταση, μιας και οι ισραηλίτες που είχαν στρατοπεδεύσει στην έρημο, ήταν περίπου δύο εκατομμύρια, ήταν τύπος του εσταυρωμένου Ιησού. (Αριθ.κα΄8-9 = Ιωάν.γ΄14) Επίσης, πολύ αποκαλυπτική είναι και η περίπτωση της νίκης των ισραηλιτών κατά των αμαληκιτών: “...και συνέβαινε τούτο το παράδοξο. Όταν ο Μωϋσής προσευχόμενος ύψωνε τα χέρια του, νικούσαν οι ισραηλίτες, και όταν τα κατέβαζε νικούσαν οι αμαληκίτες. Τα χέρια όμως του Μωϋσή, που ήταν πια γέροντας, ήταν αδύνατα και κουραζόταν να τα κρατάει σε έκταση. Γι’ αυτό, οι δύο βοηθοί του, ο Ααρών και ο Ωρ, πήραν μία πέτρα και την έβαλαν σαν στήριγμα στο Μωϋσή, ώστε να ξεκουράζεται ακουμπώντας πάνω της, ενώ αυτοί οι δύο, πήγαν ο ένας από τη μια μεριά και ο άλλος από την άλλη, ώστε ο Μωυσής να στηρίζει τα γέρικα χέρια του, απλωμένα σε έκταση, στους ώμους τους. Με τον τρόπο αυτό ο Μωυσής, σχημάτιζε σταυρό, και οι ισραηλίτες μέχρι τη δύση του ηλίου, νίκησαν τους αμαληκίτες”. Ο Μωυσής με τα χέρια του σε έκταση προσευχόμενος ήταν τύπος του εσταυρωμένου Ιησού. (Εξ.ιζ΄10-13)
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να φανερώνει την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, όσο ο Σταυρός του Χριστού. Πάνω στο Σταυρό, με το Αίμα του Χριστού γράφτηκε: “ Ο Θεός αγάπη εστί”. Γι’ αυτό και ο Σταυρός έγινε το ιερότερο σύμβολο της πίστεώς μας. Με τον Σταυρό ξεχωρίζει ο χριστιανισμός απ’ όλες τις άλλες θρησκείες. Αλλά και τίποτε άλλο δεν μισούν οι εχθροί της πίστεως μας, όσο το Σταυρό. Οι εβραίοι που σταύρωσαν το Χριστό, έριξαν το Σταυρό, μέσα σ’ ένα λάκκο με κοπριά και σκουπίδια.
Τριακόσια χρόνια έμεινε ο Σταυρός του Χριστού μας θαμμένος μέσα στις ακαθαρσίες. Η Αγία Ελένη, όταν πήγε στα Ιεροσόλυμα, έσκαψε και βρήκε τον Τίμιο Σταυρό, ο δε Μ. Κωνσταντίνος είδε το θαυμαστό όραμα στον ουρανό και από τότε έβαλε το Σταυρό στο λάβαρό του. Επίσης, στη Κωνσταντινούπολη, ύψωσε ένα πελώριο στύλο και έβαλε στη κορυφή του Σταυρό, που φωτιζόταν τη νύκτα και φαινόταν απ’ όλη τη πόλη, με την επιγραφή: “ Είς Άγιος, είς Κύριος, Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν”.Τέλος, ο Μ. Κωνσταντίνος, απαγόρευσε να εκτελούν ανθρώπους με το Σταυρό και έβγαλε διαταγή, όποιος βλαστημάει το Σταυρό, να τιμωρείται αυστηρά. Από τότε, ο Σταυρός βρίσκεται παντού. Στις σημαίες, στους τρούλους των εκκλησιών, στα άμφια των κληρικών, στα μνήματα κλπ.
Αλλά εμείς οι ορθόδοξοι πρέπει, καθώς διδαχθήκαμε από τους αγίους Πατέρες μας, να τιμούμε τον Τίμιο Σταυρό. Και θα τιμούμε τον Τίμιο Σταυρό, πρώτα-πρώτα αν κάνουμε κανονικά το σημείο του Σταυρού. Το λέμε αυτό, γιατί μερικοί “χριστιανοί”, ντρέπονται να κάνουν το σημείο του Σταυρού και αν ποτέ παραστεί ανάγκη να τον κάνουν, δυστυχών τον εμπαίζουν με τις κινήσεις που κάνουν... Ο κανονικός Σταυρός είναι: να ενώσουμε τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού μας, (τύπος της Αγίας Τριάδος), να φέρουμε το χέρι μας στο μέτωπο, κατόπιν στην κοιλιά, (Χριστέ σ’ ευχαριστούμε που από τα ουράνια κατέβηκες στη γη και πήρες σάρκα ανθρώπινη από την Παναγία), να το φέρουμε στη συνέχεια στο δεξιό ώμο, (μετά το πάθος σου ανέβηκες Χριστέ στα δεξιά του Πατέρα σου ως ισότιμος μ’ Αυτόν), και καταλήγουμε στον αριστερό ώμο, (μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθης εν τη βασιλεία σου).
Πολλοί ερωτούν, πού βρήκαμε το σχήμα του σταυρού να το κάνουμε στο σώμα μας με το χέρι μας; Τους απαντούμε λοιπόν. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ, στο βιβλίο του που ανήκει στην Παλαιά Διαθήκη, στο κεφάλαιο θ΄ και στο στίχο 4, αναφέρει: “ ... και του είπε, ‘πέρασε δια μέσου της Ιερουσαλήμ και θέσε σημείο στα μέτωπα των ανδρών, οι οποίοι στενάζουν και κραυγάζουν με ψυχική οδύνη, για όλες τις παρανομίες που διαπράττονται μέσα στη πόλη’”. Κατά τον προφήτη, ο Θεός απευθυνόμενος στον Χριστό, (στχ.2-3) του λέει να σφραγίσει με το “σημείο” τα μέτωπα, όσων παρέμειναν πιστοί στο Θεό. Με την λέξη “σημείο” η Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται σ’ ένα ιδιαίτερο σημάδι σφραγίσεως, διακριτικό αυτών που ανήκουν στο Θεό. Στην προφητεία αυτή του Ιεζεκιήλ, αντί της λέξεως “σημείο”, στο εβραϊκό κείμενο υπάρχει το σχήμα Τ, υπάρχει η λέξη Ταβ, δηλ. λέει ο Θεός στο Χριστό, να σφραγίσει τους δικούς Του με το σημάδι Τ, που είναι ο Σταυρός. Στηριζομένη η εκκλησία του πρώτου αιώνα στην προφητεία αυτή, ερμήνευσε ότι θα πρέπει οι πιστοί να σφραγίζονται με το σημείο του Σταυρού, να κάνουν δηλαδή το Σταυρό τους. Αρχικά, το Σταυρό τον σχημάτιζαν οι πιστοί, με το ένα δάκτυλο, τον δείκτη, συμβολίζοντας τον ένα Θεό. Αργότερα με τα δύο δάκτυλα ενωμένα, δείκτη και αντίχειρα, που συμβολίζει τις δύο φύσεις του Χριστού και οριστικά με τα τρία δάκτυλα, όπως τον κάνουμε σήμερα, που συμβολίζει όπως προείπαμε την Αγία Τριάδα.
Ο Σταυρός επομένως δεν είναι ένα απλό σημείο. Είναι η σημαία του πιστού. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να προσέχουμε πολύ, η ζωή μας να είναι σύμφωνη με ό,τι διδάσκει ο Σταυρός του Κυρίου. Ο Σταυρός διδάσκει αλήθεια, δικαιοσύνη, ελευθερία, αυταπάρνηση, πραότητα, ειρήνη, συγχώρηση, αγάπη. Πιστεύω στον Εσταυρωμένο, σημαίνει, υπακούω στις εντολές Του. Ζω μια ζωή εσταυρωμένη, σταυρώνοντας το αμαρτωλό “εγώ μου”, τα πάθη μου τις αδυναμίες μου, τα ελαττώματά μου. Τότε ο Σταυρός που κάνουμε κάνει θαύματα. Εάν όμως, δεν ζούμε έτσι, τότε όσους Σταυρούς και αν κάνουμε, ή φοράμε στο στήθος μας, δεν μας ωφελούν. Ο πιστός, φοράει το Σταυρό στο λαιμό του, για να θυμάται το Βάπτισμά του, και το λόγο του Κυρίου μας: “όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθήσει”, και όχι για διακοσμητικό ή για “γούρι” μαζί με άλλα ειδωλολατρικά αντικείμενα.
Η εκκλησία μας γιορτάζει τον Τίμιο Σταυρό, πέντε φορές το χρόνο: 6 Μαρτίου, ανάμνηση της ευρέσεώς του, την Γ΄ Κυριακή των νηστειών, 7 Μαΐου, ανάμνηση του σημείου του Τιμίου Σταυρού που φανερώθηκε στον ουρανό, 1-15 Αυγούστου, η πρόοδος-περιφορά του Τιμίου Σταυρού στην βυζαντινή εποχή και 14 Σεπτεμβρίου, η παγκόσμια ύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Για επικοινωνία μαζί μας :
Τηλέφωνο : +30-210-9712456
Φαξ : +30-210-9712456
Ταχυδρομική διεύθυνση : πλατεία Αγ. Δημητρίου, 173 43 – Αγ. Δημήτριος
Ηλεκτρονική διεύθυνση : inad.dad@dad.com