ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΕΡΓΟ

---

Θ Ε Μ Α: «Η ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ - Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ».

Ενας από τους πιο αρχαίους λαούς της γης είναι ο ιουδαϊκός λαός. Ονομάζεται περιούσιος, εκλεκτός λαός. Γιατί, ενώ όλοι οι λαοί του κόσμου είχαν πέσει στην αισχρή ειδωλολατρία και λάτρευαν ψεύτικους θεούς, τα είδωλα, μόνο ο ιουδαϊκός λαός πίστευε στον αληθινό Θεό και τον λάτρευε. Ο λαός αυτός ξεκίνησε από την Μεσοποταμία και ήλθε και κατοίκησε στη γη Χαναάν και ήταν κυρίως λαός ποιμενικός.
Αλλ’ όταν έπεσε πείνα τρομερή στα μέρη αυτά, ο πατριάρχης Ιακώβ και μαζί μ’ αυτόν όλα τα παιδιά και τα εγγόνια του, ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο, όπου είχε ανακηρυχθεί άρχοντας ο Ιωσήφ. Ευλογία Θεού ήταν μαζί τους. Οι λίγοι Ιουδαίοι, που δεν ήταν παραπάνω από εκατό ψυχές, αυξήθηκαν καταπληκτικά. Οι Αιγύπτιοι φοβήθηκαν και άρχισαν να τους πιέζουν. Τετρακόσια χρόνια οι Ιουδαίοι έζησαν στην σκλαβιά. Οι Αιγύπτιοι δεν τους άφηναν ούτε μια ώρα ελευθέρους να λατρεύσουν τον αληθινό Θεό.
Ο Θεός όμως λυπήθηκε το λαό Του κι’ έστειλε το δούλο Του τον Μωυσή, για να τον ελευθερώσει. Στην αρχή ο Φαραώ αντιστάθηκε. Δεν ήθελε να τον ελευθερώσει. Μα ύστερα από τις δέκα πληγές που έπεσαν στο βασίλειό του αναγκάστηκε να τους αφήσει να φύγουν. Κι’ έφυγαν. Ηταν μεγάλη και χαρμόσυνη η μέρα που άφησαν την Αίγυπτο κι’ άρχισαν την πορεία τους προς τη γη της επαγγελίας. Ενας λαός ολόκληρος, που πλησίαζε τα δύο εκατομμύρια, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, βρέθηκαν χωρίς σπίτια, χωρίς ανέσεις, αλλά ελεύθεροι.
Ελεύθεροι οι Ιουδαίοι. Τώρα πια θα μπορούσαν να λατρεύσουν το Θεό όπως ήθελαν. Αλλά πού Ν α ό ς. Οι ιουδαίοι ήταν υποχρεωμένοι κάθε μέρα να βαδίζουν. Δεν έμεναν σταθερά σ’ ένα μέρος. Σαράντα χρόνια βάσταξε το ταξίδι αυτό από την Αίγυπτο μέχρι τη γη της επαγγελίας.
Γεννάται το ερώτημα: Σαράντα χρόνια που περιπλανιώνταν οι ιουδαίοι στην έρημο, πού λάτρευαν το Θεό; Ναός δεν υπήρχε. Αλλά ο Θεός, που δεν ήθελε να μένει ο λαός Του χωρίς να ασκεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα, προνόησε. Αφού στην κορυφή του όρους Σινά έδωσε τις δέκα εντολές, διέταξε τον Μωυσή να φτιάξει ένα Ναό που να μπορεί να μετακινείται από τόπο σε τόπο, ένα φορητό Ναό. Του είπε το σχέδιο με το οποίο έπρεπε να κατασκευαστεί.
Ο φορητός αυτός Ναός θα κατασκευαζόταν από διάφορα υλικά, από τα πιο ακριβά μέχρι τα πιο φτηνά. Χρειαζόταν χρυσάφι και ασήμι για να κάνουν χαλκάδες. Χρειαζόταν ξύλα από διάφορα δένδρα, που ν’ αντέχουν στον ήλιο και στη βροχή. Χρειαζόταν σίδερο. Χρειαζόταν και δέρματα ζώων. Χρειαζόταν ακόμα και δέρματα και τρίχες από κατσίκες. Όλα αυτά με μεγάλη προθυμία τα πρόσφερε ο ιουδαϊκός λαός. Οι πιο πλούσιοι έδιναν χρυσάφι ή ασήμι. Οι άλλοι, οι φτωχοί, έδιναν μαλλιά και δέρματα από πρόβατα και κατσίκια. Ολοι πρόσφεραν ανάλογα με τη δύναμή τους.
Φορητός Ναός ο πρώτος Ναός των ιουδαίων, ή όπως ονομάζεται στην Αγία Γραφή, «η σκηνή του μαρτυρίου». Μπορείτε να φανταστείτε το φορητό αυτό Ναό; Χωριζόταν σε δύο μέρη. Το ένα μέρος, που ήταν προς την ανατολή, ήταν το αγιώτερο και λεγόταν « Αγια Αγίων». Εκεί μέσα φυλαγόταν η κιβωτός της διαθήκης, που είχε μέσα τη στάμνα με το μάννα, το ραβδί του Ααρών που βλάστησε θαυματουργικά και τις πλάκες με τις δέκα εντολές. Μετά από τα «Αγια των Αγίων» ήταν το άλλο μέρος που λεγόταν «Αγια». Εδώ υπήρχε η επτάφωτη λυχνία, η τράπεζα με τους άρτους, πράγματα ιερά, χρήσιμα για τη θεία λατρεία. Σ’ αυτό το μέρος έμπαιναν οι Ιερείς κάθε μέρα και τελούσαν τις ιεροτελεστίες. Αλλά στο πρώτο, το πιο άγιο και μυστικά, έμπαινε ο Αρχιερεύς μονάχα, μία φορά το χρόνο και πρόσφερε θυσία.
Και όπως ο δικός μας Ναός χωρίζεται με το τέμπλο σε δύο μέρη, στο «Ιερό», όπου τελείται η Θεία Λειτουργία και στον «κυρίως Ναό», όπου εκκλησιάζεται ο λαός, έτσι και η « σκηνή του μαρτυρίου», ο φορητός Ναός των ιουδαίων, χωριζόταν με μια βαρειά κουρτίνα, φτιαγμένη από χοντρό ύφασμα, που ήταν αδύνατο να το σχίσουν χέρια ανθρώπων. Αυτή η κουρτίνα, που δεν άφηνε το λαό από τα «Αγια» να δει τι γίνεται πίσω απ’ αυτήν, μέσα στα «Αγια των Αγίων», όταν λειτουργούσε ο Αρχιερεύς, αυτή η χοντρή κουρτίνα, την ώρα που ο Χριστός πάνω στο Σταυρό παρέδιδε το πνεύμα Του στον ουράνια Πατέρα, σχίστηκε στα δύο από πάνω μέχρι κάτω. Και αυτό ήταν σημείο πως με τη θυσία που πρόσφερε ο Χριστός, καταλύθηκε ο φραγμός της αμαρτίας που χώριζε τον άνθρωπο από το Θεό, άνοιξε ο ουρανός, κι’ ο άνθρωπος μπορούσε πλέον να επικοινωνήσει ελεύθερα με το Θεό, όπως το παιδί με τον πατέρα.
Ο Ναός αυτός ο φορητός, όταν μετακινούνταν οι ιουδαίοι διαλυόταν και πάλι τον συναρμολογούσαν όταν στάθμευαν σ’ άλλο μέρος. Η «σκηνή του μαρτυρίου» διατηρήθηκε μέχρι που χτίστηκε ο Ναός του Σολομώντος.
Ο Δαυίδ είναι ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα να χτίσει Ναό μεγαλοπρεπή για να λατρεύεται ο αληθινός Θεός. Υπήρχε βέβαια «η σκηνή του μαρτυρίου», ο φορητός Ναός. Αλλ’ αυτή ήταν αναγκαία όταν οι ιουδαίοι ήταν στην έρημο. Τώρα ήταν ανάγκη να αντικατασταθεί μ’ ένα Ναό, που θάπρεπε να χτιστεί στα Ιεροσόλυμα. Δεν ήταν σωστό να υπάρχουν στα Ιεροσόλυμα τόσα κτίρια για να στεγάζουν τις διάφορες υπηρεσίες, για να κατοικούν οι βασιλείς, οι αρχιερείς και οι ιερείς, και να μην υπάρχει κτίριο αφιερωμένο στη λατρεία του Θεού.
Ο Δαυίδ λοιπόν ήθελε να χτίσει στην πρωτεύουσα του Ισραήλ Ναό μεγαλοπρεπή, για να εκδηλώσει έτσι την ευγνωμοσύνη του προς το Θεό που ευεργέτησε και δόξασε το έθνος του. Για το σκοπό αυτό προετοιμαζόταν πολλά χρόνια. Από λάφυρα του πολέμου και από άλλες πηγές εσόδων συγκέντρωσε πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά. Συγκέντρωσε, λέει η Γραφή, εκατό χιλιάδες τάλαντα χρυσού και χίλιες χιλιάδες τάλαντα αργυρίου, ποσά χαλκού και σιδήρου αμέτρητα και αζύγιστα, ακόμα δε συγκέντρωσε για την οικοδομή του Ναού και μεγάλες ποσότητες ξυλείας και πέτρες κι’ άλλα οικοδομικά υλικά. Εκανε σχέδιο αρχιτεκτονικό και ώρισε μάλιστα και τον τόπο που θα χτιζόταν ο Ναός.
Όλα ήταν έτοιμα για ν’ αρχίσει το χτίσιμο του Ναού. Η χαρά του Δαυίδ ήταν μεγάλη. Αλλά την τελευταία στιγμή δεν αξιώθηκε να βάλει θεμέλιο του Ναού. Διότι ο Θεός απαγόρευσε σ’ αυτόν να χτίσει το Ναό. Και ο λόγος της απαγορεύσεως ήταν επειδή ο Δαυίδ ήταν «ανήρ αιμάτων», δηλ. είχε κάνει πολέμους και σ’ αυτούς είχε χυθεί πολύ ανθρώπινο αίμα.
Οχι λοιπόν στο Δαυίδ, αλλά στο διάδοχό του, τον Σολομώντα, ανετέθη η οικοδομή του Ναού. Η ανέγερσή του κράτησε επτά χρόνια και έξη μήνες. Τελείωσε το 1004 π.χ. Για το χτίσιμο του Ναού χρειάστηκαν 153.600 άνθρωποι: 70.000 αχθοφόροι, 80.000 χτίστες και λιθοξόοι και 3.600 επιστάτες. Ο Ναός αυτός έγινε σύμφωνα με το σχέδιο και ήταν όμοιος με τον κινητό Ναό, «τη σκηνή του μαρτυρίου», αλλά διπλάσιος στο μήκος, στο πλάτος και στο ύψος. Τα εγκαίνια του Ναού αυτού, έγιναν με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα από τον βασιλέα Σολομώντα.
Μέσα στο Ναό αυτό, ο ιουδαϊκός λαός λάτρευσε το Θεό 424 χρόνια, 3 μήνες και 6 μέρες. Καταστράφηκε από τον βασιλιά των Βαβυλωνίων, το φοβερό Ναβουχοδονόσορα. Πενήντα δύο χρόνια μετά από την μέρα της καταστροφής οι ιουδαίοι άρχισαν και πάλι να χτίζουν το Ναό επί Ζοροβάβελ, αλλά ο Ναός αυτός, αν και μεγαλύτερος από τον πρώτο, δεν έφθανε τη μεγαλοπρέπεια εκείνου. Πεντακόσια χρόνια έζησε ο Ναός αυτός του Ζοροβάβελ. Αρχισε να ερειπώνεται, αλλά οι ιουδαίοι υπόδουλοι στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δεν ήταν σε θέση όχι να ανεγείρουν νέο Ναό, αλλά ούτε να επισκευάσουν αυτόν. Ο Ηρώδης βασιλιάς, για ν’ αποκτήσει την εύνοια των ιουδαίων, γκρέμισε τον παλαιό Ναό και έχτισε νέο Ναό μεγαλοπρεπέστερο από το Ναό του Σολομώντος. Ο Ναός χτιζόταν επί 40 χρόνια. Και στο ναό αυτό ο Χριστός μας, όταν ήταν δώδεκα χρονών, ήρθε για να προσκυνήσει με την αγία Του μητέρα και πολλές φορές κήρυξε κάτω από τις στοές του μεγάλου αυτού Ναού. Για το Ναό αυτό ο Χριστός προφήτευσε πως θα καταστραφεί και δεν θα μείνει λίθος επί λίθου. Οι ιουδαίοι εξωργίστηκαν από τα λόγια αυτά του Χριστού, αλλ η φοβερή προφητεία του Χριστού εκπληρώθηκε. Δεν πέρασαν 40 χρόνια από τη σταύρωση του Χριστού και οι Ρωμαίοι ήρθαν, πολιόρκησαν και κυρίευσαν
την πόλη και κατέστρεψαν το Ναό. Μονάχα κάτι ερείπια του Ναού έμειναν και σ’ αυτά τα ερείπια του Ναού, μαζεύονται κάθε Σάββατο οι Εβραίοι και κλαίνε. Θυμούνται τις παλιές μέρες της δόξης του βασιλείου τους.
Τόσο «η σκηνή του μαρτυρίου» όσο και ο Ναός του Σολομώντος, πρετοίμασαν το έδαφος για την δημιουργία του χριστιανικού Ναού. Στο νέο αυτό Ναό, οι βαπτισμένοι στο όνομα του Τριαδικού Θεού πιστοί, επρόκειτο να λατρεύουν μέχρι συντελείας των αιώνων το Θεό, όχι πια με τυπικές νομικές διατάξεις και συμβολικές πράξεις, αλλά αληθινά, κοινωνώντας το πανάγιο Σώμα Του και το τίμιο Αίμα Του. Με τον τρόπο αυτό, ο Χριστιανικός Ναός έγινε η κιβωτός της σωτηρίας των ανθρώπων, ένα κομμάτι του ουρανού, ένας άγιος χώρος μέσα στον οποίο ενώνονται οι χριστιανοί μεταξύ τους με την κοινή ορθόδοξη πίστη και τα ιερά μυστήρια σε ένα Σώμα, που έχει ως κεφαλή τον Χριστό: είναι το Θεανθρώπινο Σώμα, η αληθινή Εκκλησία.
Σημείωση: Το μάθημα αυτό συνοδεύεται από σχετικά σχεδιαγράμματα «της σκηνής του μαρτυρίου» και του Ναού του Σολομώντος, προς διευκόλυνση της διδασκαλίας του.

Για επικοινωνία μαζί μας :
Τηλέφωνο : +30-210-9712456
Φαξ : +30-210-9712456
Ταχυδρομική διεύθυνση : πλατεία Αγ. Δημητρίου, 173 43 – Αγ. Δημήτριος
Ηλεκτρονική διεύθυνση : inad.dad@dad.com