ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΕΡΓΟ

---

Θ Ε Μ Α: “ ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”

Μερικοί άνθρωποι, νομίζουν ότι Εκκλησία είναι μία ανθρώπινη οργάνωση, όπως τέτοιες οργανώσεις και σωματεία κάνουν οι άνθρωποι για διάφορους σκοπούς. Όπως κάναμε εμπορικά και αθλητικά σωματεία, λένε, έτσι κάναμε και μια οργάνωση για τις θρησκευτικές μας ανάγκες και αυτή η οργάνωση είναι η Εκκλησία.
Σίγουρα δεν είναι αυτή η άποψη σωστή. Από την άλλη μεριά όμως, δεν μπορούμε να εκφράσουμε με λόγια τι είναι Εκκλησία, γιατί είναι Μυστήριο. Και όχι μόνο εμείς δεν μπορούμε να πούμε τι είναι Εκκλησία, αλλά και αυτοί οι άγιοι Πατέρες μας δεν μπόρεσαν να μας δώσουν ορισμό περί Εκκλησίας. Λαμβάνοντας όμως, γενικά, όλα τα λόγια των αγίων Πατέρων, θα λέγαμε τα εξής σε κείνον που θα μας ρωτούσε τι είναι Εκκλησία: Εκκλησία είναι η οικογένεια των παιδιών του Θεού, των βαπτισμένων χριστιανών, που συνέρχονται, κάνουν σύναξη, συγκεντρώνονται, κατά τόπους στους ιερούς ναούς και προσφέρουν στο Θεό δια των επισκόπων τους και ιερέων τους την θεία λειτουργία, το μυστήριο της θείας ευχαριστίας. Αυτό είναι Εκκλησία: Αυτό που κάνουμε κάθε Κυριακή στους ναούς μας ή και καθημερινά, όταν τελούμε την θεία λειτουργία. Και επειδή αυτό, η σύναξη δηλαδή του λαού του Θεού για την τέλεση της θείας λειτουργίας, γίνεται στον ιερό ναό, γι’ αυτό πολύ σωστά , τον ιερό ναό τον λέμε “Εκκλησία”.
Το βαθύ όμως μυστήριο της Εκκλησίας μας , που είναι η ένωσή μας με τον Θεό και μεταξύ μας, δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια. Και ένα πράγμα που δεν εκφράζεται με λόγια, παριστάνεται με εικόνες. Θα αναφέρουμε λοιπόν μερικές εικόνες παρμένες από την Αγία Γραφή.
Την εικόνα της αμπέλου και των κλημάτων. Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: “Εγώ είμαι το αληθινό αμπέλι και ο Πατέρας μου είναι ο γεωργός. Κάθε κλήμα μου που δεν φέρει καρπό, το αφαιρεί και καθένα που φέρει καρπό το καθαρίζει, για να φέρει περισσότερο καρπό. Μείνετε ενωμένοι μαζί μου και εγώ θα μείνω ενωμένος μαζί σας. Καθώς το κλήμα δεν μπορεί να φέρει καρπό μόνο του, αν δεν μένει στο αμπέλι, έτσι ούτε σεις, αν δεν μένετε ενωμένοι μ’ εμένα. Εγώ είμαι το αμπέλι, εσείς τα κλήματα. Εκείνος που μένει ενωμένος μ’ εμένα, όπως και εγώ μ’ εκείνον, αυτός φέρει πολύ καρπό, γιατί χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Όποιος δεν μένει ενωμένος μ’ εμένα πετιέται έξω, όπως το κλήμα, και ξεραίνεται. Με τούτο δοξάστηκε ο Πατέρας μου, με το να φέρετε πολύ καρπό και να γίνετε μαθητές μου”. (Ιωάν.ιε΄1-8)
Δεύτερη εικόνα, είναι η εικόνα του ποιμένα και του ποιμνίου. Ο Κύριος είπε: “Αλήθεια, αλήθεια σας λέγω, εκείνος που δεν μπαίνει από την πόρτα στην μάνδρα των προβάτων, αλλά ανεβαίνει από άλλο μέρος, αυτός είναι κλέπτης και ληστής. Εκείνος όμως που μπαίνει από την πόρτα είναι ο βοσκός των προβάτων. Αλήθεια, αλήθεια σας λέγω, ότι εγώ είμαι η πόρτα των προβάτων. Εγώ είμαι η πόρτα, όποιος θα μπει δι’ εμού θα σωθεί και θα μπαίνει και θα βγαίνει και θα βρίσκει βοσκή. Εγώ είμαι ο βοσκός ο καλός. Ο βοσκός ο καλός θυσιάζει τη ζωή του για τα πρόβατα. Εγώ είμαι ο βοσκός ο καλός και γνωρίζω τα δικά μου και γνωρίζομαι από τα δικά μου και θυσιάζω την ζωή μου για τα πρόβατα. Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι απ’ αυτήν την μάνδρα. Πρέπει να φέρω και εκείνα και θα ακούσουν τη φωνή μου και θα γίνει ένα ποίμνιο και ένας βοσκός”. (Ιωάν.ι΄1-16)
Τρίτη, την εικόνα της οικοδομής. Ο Απόστολος Παύλος μας λέει: “Δεν είστε πια ξένοι και παρεπίδημοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού, γιατί έχετε οικοδομηθεί πάνω στα θεμέλια των Αποστόλων και των Προφητών, του οποίου ο Ιησούς Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, πάνω στον οποίο όλη η οικοδομή συναρμολογείται και αυξάνεται εις ναό άγιο εν Κυρίω. Σ’ αυτόν και σεις συνοικοδομείστε, ώστε να γίνετε τόπος κατοικίας του Θεού δια του Πνεύματος”. (Εφ.β΄19-22)
Και τέταρτη, η εικόνα του γάμου. Η στενή σχέση του Χριστού με την Εκκλησία Του εικονίζεται με την σχέση του άνδρα και της γυναίκας στον γάμο. Ο Απόστολος Παύλος λέει: “Οι άνδρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως και ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και παρέδωσε την εαυτό Του γι’ αυτήν. Εκείνος που αγαπάει την γυναίκα του, αγαπάει τον εαυτό του, γιατί ποτέ κανείς δεν μίσησε την σάρκα του, αλλά την τρέφει και την περιποιείται, όπως και ο Κύριος την Εκκλησία, γιατί είμαστε μέλη του Σώματός Του, από την σάρκα Του και τα οστά Του”. (Εφεσ.ε΄25-30)
Από τις παραπάνω εικόνες, φαίνεται ότι μέσα στην Εκκλησία έχουμε στενή σχέση με τον Θεό, όποια σχέση έχει το κλήμα με το αμπέλι, το πρόβατο με το βοσκό, η γυναίκα και ο άνδρας στον γάμο. Αλλά υπάρχει και μια άλλα εικονική παράσταση της Εκκλησίας, που εκφράζει πιο στενά τη σχέση μας με το Θεό, την ενότητά μας μαζί ου. Είναι η εικόνα του σώματος, που κεφαλή έχει τον Χριστό! Ο Απόστολος Παύλος μας λέει: “Αυτός ο Χριστός είναι η κεφαλή του σώματος, δηλαδή της Εκκλησίας”. (Κολ.α΄18) “Αυτόν τον Χριστό έκανε κεφαλή υπεράνω όλων στην Εκκλησία, η οποία είναι το σώμα Του, το συμπλήρωμα εκείνου που γεμίζει τα πάντα εν πάσι”. (Εφεσ.α΄22-23) “Εμείς οι πολλοί αποτελούμε ένα σώμα εν Χριστώ και ο καθένας είμαστε μέλη ο ένας του άλλου”. (Ρωμ.ιβ΄5)
Οι παραπάνω παραστάσεις περί της Εκκλησίας, και ιδιαίτερα οι δύο τελευταίες, οι εικόνες του γάμου και του σώματος, μας εκφράζουν πολύ δυνατά την σχέση μας με τον Θεό, την ένωσή μας μαζί Του. Αυτός είναι και ο σκοπός της Εκκλησίας! Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να πετύχει την θέωση, την ένωσή του, δηλαδή, με τον Θεό. Γι’ αυτόν τον σκοπό δημιουργήθηκε. Πού θα το πετύχει αυτό ο άνθρωπος; Μόνο μέσα στην Εκκλησία. Ίσως κάποιοι ερωτήσουν: Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να ενωθεί με τον Θεό; Είναι δυνατόν, απαντάει η Εκκλησία μας, γιατί ο Θεός πρώτα ενώθηκε με τον άνθρωπο.! Πού έγινε το θαύμα αυτό; Στην κοιλιά της Παναγίας! Εκεί στην ευλογημένη κοιλία της Θεοτόκου, κατήλθε ο Υιός του Θεού και ενώθηκε η θεία φύση με την ανθρώπινη. Γι’ αυτό και η γαστέρα της Θεοτόκου λέγεται “εργαστήριον ενώσεως των δύο φύσεων, της θείας και της ανθρωπίνης”. Όπως στην Παναγία έγινε η σάρκωση του Υιού του Θεού, έτσι και μέσα στην Εκκλησία θα γίνει η θέωση του ανθρώπου. Την Εκκλησία θα την βλέπουμε σας την Παναγία. Δεν έχουμε μόνο Θεοτόκο Μαρία, αλλά και Θεοτόκο Εκκλησία! Και πώς έγινε αυτό το μεγάλο θαύμα, η σάρκωση του Υιού του Θεού στην Παναγία; Με το Άγιο Πνεύμα. Έτσι ομολογούμε για το Χριστό, στο σύμβολο της πίστης μας: “Κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα”. Και με την χάρη του Αγίου Πνεύματος πάλι, εμείς οι βαπτισμένοι χριστιανοί, θα πετύχουμε την θέωσή μας, την ένωσή μας δηλαδή με τον Θεό, μέσα στην κοιλιά της Θεοτόκου Εκκλησίας. Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος λοιπόν, που την παίρνουμε με τα άγια Μυστήρια.
Ποια είναι τα μυστήρια; Συνήθως λέμε όλοι ότι τα ιερά μυστήρια είναι επτά. Στην πραγματικότητα όμως, θα πρέπει να γνωρίζουμε πως ένα είναι Το Μυστήριο, η θεία ευχαριστία, η θεία λειτουργία δηλαδή. Αλλά για να συμμετάσχουμε στο μυστήριο αυτό, πρέπει να είμαστε βαπτισμένοι και χρισμένοι, γι’ αυτό και τα αναγκαία για την σωτηρία μας μυστήρια είναι τρία: Το Βάπτισμα, το Χρίσμα και η θεία Ευχαριστία. Το μυστήριο του Βαπτίσματος λέγεται εισαγωγικό μυστήριο, γιατί αυτό μας εισάγει στην Εκκλησία. Το Χρίσμα μας δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και μας δίνει τη δυνατότητα να ενεργοποιηθεί μέσα μας η χάρη του Βαπτίσματος. Και το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, θεώνει τον άνθρωπο με την λήψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. ¨όλα τα’ άλλα μυστήρια, συνδέονται στενά με τα τρία προηγούμενα. Προϋποθέτουν το Βάπτισμα και το Χρίσμα και ολοκληρώνονται στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.
Ο σκοπός λοιπόν της Εκκλησίας είναι να θεώνει τον άνθρωπο, με την χάρη των αγίων μυστηρίων. Αλλά τα άγια μυστήρια τα τελούν οι επίσκοποι και οι ιερείς. Αν δεν υπάρχουν αυτοί, δεν υπάρχει Εκκλησία, λέει ο Άγιος Ιγνάτιος θεοφόρος. Το έργο των ιερέων είναι να τελούν τα ιερά μυστήρια και να βοηθούν το λαό, με την κατήχηση και το όλο πνευματικό τους έργο, να βιώνει τα μυστήρια. Κυρίως τελετουργός των μυστηρίων είναι ο επίσκοπος, από τον οποίον με την χειροτονία λαμβάνουν την χάρη της ιερωσύνης ο ιερέας και ο διάκονος. Τρεις είναι οι βαθμοί της ιερωσύνης: Του διακόνου, του πρεσβυτέρου και του επισκόπου. Στην πραγματικότητα, μία είναι η ιερωσύνη μέσα στην Εκκλησία, η ιερωσύνη του Χριστού, οι δε τρεις παραπάνω βαθμοί είναι συμμετοχή, κατά ανάλογο βαθμό και κατά ειδικό τρόπο, στην μία ιερωσύνη του Χριστού.
Μέσα στην Εκκλησία λοιπόν, με την χάρη των αγίων μυστηρίων, που τελούνται από τους επισκόπους μας και τους ιερείς, πετυχαίνουμε τον μεγάλο σκοπό μας, την θέωση, την ένωσή μας με τον Θεό. Αλλά μη νομίζουμε ότι η χάρη του Αγίου Πνεύματος, που παίρνουμε με τα μυστήρια, ενεργεί μέσα μας μαγικά και θεωνόμαστε απότομα. Έτσι το νομίζουν πολλοί, και παρουσιάζουν μία αποκρουστική θρησκευτικότητα, που είναι καθαρή θρησκοληψία. Και έτσι η ζωή τους μέσα στην Εκκλησία δεν τους είναι καθόλου γλυκιά, αλλά καταθλιπτική. Η χάρη του Θεού ενεργοποιείται στον καθένα με τον προσωπικό του αγώνα. Όταν η καρδιά μας καθαριστεί από τα πάθη, είμαστε στο στάδιο της κάθαρσης. Τότε λοιπόν, έρχεται σ’ αυτήν ο Θεός και την κάνει κατοικητήριό Του. Ο Θεός, λέγεται “Φως” και λέμε ότι ο πιστός στο στάδιο αυτό βρίσκεται στην έλλαμψη. Έτσι βλέπουμε στα ορθόδοξα εικονίσματά μας, ότι τα πρόσωπα των αγίων μας έχουν “φωτοστέφανο”. Και όταν, τέλος, ο πιστός βιώνει συνεχώς το στάδιο της έλλαμψης και προοδεύει σ’ αυτό, πετυχαίνει την θέωση. Η χάρη του Θεού, που έρχεται δια των μυστηρίων της Εκκλησίας μας, “χρειάζεται” και την συνεργασία του πιστού, τον προσωπικό του αγώνα, για να επιτευχθεί η σωτηρία του. Μη νομίσουμε δηλαδή, .ότι, όταν ένας χριστιανός πηγαίνει απλά και κοινωνάει, ενώνεται με το Θεό και πετυχαίνει τη θέωση. Όχι. Πρέπει πρώτα να κάνει αγώνα για κάθαρση από τα πάθη του, γιατί, διαφορετικά, είναι αδύνατο στο Θεό να ενωθεί με ακάθαρτο, μας λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Ας πάρουμε την εικόνα της Εκκλησίας, την εικόνα του σώματος. Όλοι οι βαπτισμένοι χριστιανοί είμαστε μέλη αυτού του σώματος, που κεφαλή έχει το Χριστό. Αλλά για να παίρνουμε, δια των ιερών μυστηρίων, τον αγιασμό του ιερού αυτού σώματος, πρέπει να είμαστε ζωντανά μέλη του. Διαφορετικά, συμβαίνει όπως και στον ανθρώπινο οργανισμό: Δεν μεταδίδεται η οργανική ζωτική δύναμη σ’ ένα μέλος, που είναι κομμένο από το υπόλοιπο σώμα. Το ίδιο συμβαίνει και με τον χριστιανό, που δεν αγωνίζεται να ενεργοποιήσει την χάρη του Αγίου Πνεύματος, που πήρε με τα ιερά μυστήρια. Είναι νεκρό μέλος και δεν γεύεται την ζωή των ιερών μυστηρίων. Έτσι φαίνεται ότι, η Εκκλησία είναι ένα πνευματικό ιατρείο, ένα θεραπευτήριο της ψυχής μας από τα πάθη. Αυτό το σκοπό έχει η Εκκλησία: να μας απαλλάξει, με τα ιερά Της μυστήρια από τα πάθη, να μας κάνει λαό του Θεού. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας λέγεται “κοινωνία αγίων”.
Στο σύμβολο της πίστεώς ας, ομολογούμε ότι πιστεύουμε εις “Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν”. Αυτές τις τέσσερις ιδιότητες της Εκκλησίας μας, θα προσπαθήσουμε στην συνέχεια να ερμηνεύσουμε.
ΜΙΑ. Η Εκκλησία του Χριστού είναι Μία, γιατί είναι ένα πνευματικό Σώμα, έχει μία κεφαλή τον Χριστό, (και η μία κεφαλή δεν μπορεί να έχει πολλά σώματα) και ζωογονείται από το ένα Άγιο Πνεύμα. Ο Απόστολος Παύλος λέει: “Ένα σώμα υπάρχει, και ένα Πνεύμα, καθώς και μία είναι η ελπίδα της κλήσης σας, την οποίαν λάβατε. Ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα, ένας Θεός και Πατέρας όλων”. (Εφεσ.δ΄4-6) Μία είναι η Εκκλησία, γιατί όλα τα παιδιά Της, όπου κι’ αν βρίσκονται, κοινωνούν το ίδιο Σώμα και Αίμα του Χριστού. Πάλι ο Απόστολος Παύλος λέει: “Επειδή ένας είναι ο άρτος και εμείς οι πολλοί είμαστε ένα σώμα, γιατί όλοι μετέχουμε από τον ένα άρτο”. (Α΄Κορ.ι΄17)
Και ο βαθύτερος λόγος της ενότητας της Εκκλησίας μας είναι η ενότητα του Τριαδικού Θεού. Γι’ αυτό και ο Κύριός μας, όταν προσευχήθηκε στην αρχιερατική Του προσευχή, για την ενότητα της Εκκλησίας, αναφέρθηκε στην ενότητά Του με τον Πατέρα. Αλλά ενώ Μία είναι η Εκκλησία, όμως ακούμε να λένε για “Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία” για “Αγγλικανική Εκκλησία” κλπ. Οι εκφράσεις αυτές είναι εσφαλμένες και δεν πρέπει να λέγονται. Διότι, αφού Εκκλησία είναι σύναξη του λαού του Θεού, των βαπτισμένων χριστιανών, για να τελέσουν δια των επισκόπων και ιερέων την θεία λειτουργία και να κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και αφού σ’ αυτήν την θεία κοινωνία δεν μπορούν να μετάσχουν οι Ρωμαιοκαθολικοί ή άλλοι αιρετικοί και σχισματικοί, άρα αυτοί δεν αποτελούν Εκκλησία.
Μία είναι η Εκκλησία, αλλά έχουμε πολλές κατά τόπους Εκκλησίες, πολλές ενορίες. Αυτό δεν διασπά την ενότητα της Εκκλησίας, γιατί κάθε τοπική Εκκλησία και ενορία, εκφράζει σε μικρογραφία όλη τη Μία Εκκλησία. Όπως ακριβώς και ένα τεμάχιο του αγιασμένου Άρτου εκφράζει όλο το Χριστό. Όλες οι ορθόδοξες τοπικές Εκκλησίες, συνδέονται και ενώνονται μεταξύ τους με το μυστήριο της θείας ευχαριστίας και είναι η Μία Εκκλησία.
ΑΓΙΑ. Η Εκκλησία, λέγεται και είναι αγία, γιατί είναι το Σώμα του Χριστού. Το Σώμα αυτό έχει κεφαλή τον Χριστό και ψυχή το Άγιο Πνεύμα. Ο Απόστολος Παύλος μας λέει σχετικά με την αγιότητα της Εκκλησίας: “Ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και παρέδωσε τον Εαυτό Του γι’ αυτήν, για να την αγιάσει, αφού την καθάρισε με το λουτρό του ύδατος, δια του λόγου, για να παρουσιάσει στον Εαυτό Του ένδοξη την Εκκλησία, χωρίς να έχει κηλίδα ή ρυτίδα ή τίποτε άλλο από τα τοιαύτα, αλλά να είναι αγία και άμωμη”. (Εφεσ.ε΄25-27)
Είναι αλήθεια όμως, ότι στην Εκκλησία ανήκουν και αμαρτωλά μέλη. Η Εκκλησία όμως, είναι αγία, όχι από τα μέλη Της, αλλά γιατί είναι αγία η κεφαλή Της, ο Χριστός. Η αγιότητα των χριστιανών απορρέει από την αγιότητα του Χριστού. Στην πραγματικότητα η αγιότητα των χριστιανών, είναι μέθεξη στην αγιαστική χάρη του Χριστού. Επειδή η Εκκλησία είναι αγία, γι’ αυτό και το έργο Της είναι αγιαστικό. Σκοπός της Εκκλησίας είναι, να αγιάζει τα μέλη Της, να τα οδηγεί στην θέωση. Και όπως είπαμε, ο αγιασμός των πιστών γίνεται με τα μυστήρια και την ασκητική ζωή.
ΚΑΘΟΛΙΚΗ η Εκκλησία μας, λέγεται Καθολική, γιατί είναι καθ’ όλα (καθολική), δεν περιορίζεται δηλαδή, από κανένα τόπο ή χρόνο ή λαό αλλά περιλαμβάνει αληθινούς πιστούς όλων των τόπων, των χρόνων και των λαών και έχει σκοπό να εξαπλωθεί παντού, να περιλάβει στους κόλπους Της όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους και να “ενωθούν τα πάντα εν τω Χριστώ, τα επουράνια και τα επίγεια”, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος. (Εφεσ.α΄10) Και ακόμη η Εκκλησία μας λέγεται καθολική, γιατί αυτή μόνο κατέχει ΟΛΗ την αλήθεια για το Θεό και τα μέσα της σωτηρίας τα διαθέτει για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους και όχι για ορισμένους μόνο. Έτσι, όλοι οι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στην θέωση, άσχετα με το επάγγελμά τους η την οικονομική τους κατάσταση...
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ Τέλος η Εκκλησία μας, λέγεται Αποστολική, γιατί έχει ιδρυθεί από τον Κύριο, των πρώτο και μέγιστο “Απόστολο”, (Γαλ.δ΄4,Εβρ.γ΄1) και, ιδιαίτερα, γιατί η Εκκλησία έχει από τους Αγίου Αποστόλους, χωρίς διακοπή ή αλλαγή την διδασκαλία και την διαδοχή της ιερωσύνης με την επίθεση των χειρών των επισκόπων. Ο Απόστολος Παύλος μας λέει: “Δεν είστε πλέον ξένοι και παρεπίδημοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού, γιατί έχετε οικοδομηθεί πάνω στο θεμέλιο των Αποστόλων και των Προφητών, του οποίου ο Ιησούς Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος”. (Εφεσ.β΄19-20) Πραγματικά, η ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει “δώδεκα θεμέλιους λίθους, πάνω στους οποίους ήταν τα ονόματα των δώδεκα Αποστόλων”. (Αποκ.κα΄14), και εικονίζονται σαν μία γυναίκα, η οποία “για ένδυμα έχει τον ήλιο, κάτω από τα πόδια της έχει την σελήνη και στο κεφάλι της ήταν στεφάνι με δώδεκα αστέρια”, (Αποκ.ιβ΄1), τους δώδεκα Αποστόλους.
Εμείς, που είμαστε οργανικά μέλη της Εκκλησίας, οφείλουμε να έχουμε και εκκλησιαστικό φρόνημα. Τι είναι αυτό το εκκλησιαστικό φρόνημα; Πρώτα -πρώτα, πρέπει να εννοήσουμε ότι ανήκουμε στην Εκκλησία. Όπως έχουμε νοήσει ότι εκείνος είναι ο πατέρας μας και εκείνη είναι η μητέρα μας, ότι ανήκουμε σ’ αυτήν την συγκεκριμένη οικογένεια, έτσι πρέπει να εννοήσουμε ότι ανήκουμε στην οικογένεια του Θεού, που λέγεται Εκκλησία. Πατέρας μας είναι ο Θεός, μητέρα μας είναι η Εκκλησία. Και “κανένας , λέει ο Άγιος Κυπριανός, δεν μπορεί να λέει Πατέρα τον Θεό, αν δεν έχει για Μητέρα του την Εκκλησία”.
Να εννοήσουμε ότι ανήκουμε σ’ αυτήν την ιερή οικογένεια, γιατί έχουμε βαπτιστεί και μυρωθεί, έχουμε σφραγιστεί με την σφραγίδα του Θεού, για να είμαστε δικοί Του, για ν’ ανήκουμε σ’ Αυτόν. Και όταν λοιπόν, έρχεται να μας μολύνει η αμαρτία, τότε να λέμε: Εγώ ανήκω στο Θεό. Είμαι μέλος του Σώματος του Χριστού, που λέγεται Εκκλησία. Θα χρησιμοποιήσω το μέλος του Σώματος του Χριστού για την αμαρτία; (Α΄Κορ.στ΄15) Θα σβήσω την σφραγίδα του Θεού από πάνω μου;
Εκκλησιαστικό φρόνημα σημαίνει ακόμα, να βλέπουμε σαν μέλη του ιδίου Σώματος και τους άλλους, δηλαδή να τους βλέπουμε ως αδελφούς μας. Γιατί και οι άλλοι είναι παιδιά του Θεού, βαπτισμένα και μυρωμένα και δεν πρέπει λοιπόν, να τους εχθρευόμαστε, αλλά να είμαστε αγαπημένοι μαζί τους, σαν αδελφοί με τον ίδιο Πατέρα, τον Θεό, με την ίδια Μητέρα, την Εκκλησία. Σαν αδέλφια, που τρεφόμαστε και ποτιζόμαστε με την ίδια τροφή και ποτό, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας. Αφού η Εκκλησία μας είναι Μία, “ένα” πρέπει να είμαστε και οι χριστιανοί μεταξύ μας. Ο Απόστολος Παύλος λέει: “Να φροντίζετε να διατηρείτε την ενότητα του Πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης”. (Εφεσ.δ΄3)
Επίσης, εκκλησιαστικό φρόνημα είναι και ο σύνδεσμός μας με τον επίσκοπό μας και τον ιερέα της ενορίας μας. Είπαμε πως η Εκκλησία είναι Μία. Πώς εκφράζουμε εμείς την ενότητα της Εκκλησίας; Με την ενότητά μας προς τον επίσκοπο, στην Μητρόπολη του οποίου ανήκουμε. Οι επίσκοποι πάλι είναι ενωμένοι σε ένα σώμα, την Ιεραρχία, που μνημονεύει όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, και έτσι η Εκκλησία είναι Μία. Όταν ένας κόπτεται από τον επίσκοπό του, δεν ανήκει στην Εκκλησία, γιατί την Εκκλησία την εκφράζει ο επίσκοπος. Όταν γίνεται η θεία λειτουργία, ή κάποια άλλη ιερά ακολουθία, μνημονεύουμε τον επίσκοπο. Αυτό δεν έχει την έννοια, απλά να προσευχηθούμε για τον επίσκοπο, αλλά σημαίνει ότι με την μνημόνευσή μας αυτή, εκφράζουμε την ενότητά μας με τον επίσκοπο και δι’ αυτού, την ενότητά μας με την Εκκλησία.
Τον επίσκοπο όμως, στην περιοχή, (στα όρια), που μένουμε, στην ενορία δηλαδή, τον αντιπροσωπεύουν οι ιερείς. Γι’ αυτό είπαμε ότι πρέπει να έχουμε σύνδεσμο με την ενορία μας, στην οποία βλέπουμε σε μικρογραφία όλη την Εκκλησία. Με τον σύνδεσμο με την ενορία μας, εκφράζουμε τον σύνδεσμό μας προς τον επίσκοπο και δι’ αυτού τον σύνδεσμό μας με όλη την Εκκλησία.
Μέσα στην Εκκλησία, και μόνο σ’ Αυτήν βρίσκουμε τον Θεό. Ο σκοπός της Εκκλησίας μας, είπαμε, είναι να ενώσει τον άνθρωπο με τον Θεό, να τον θεώσει. Αυτή θα λέγαμε είναι η κατακόρυφη γραμμή. Αλλά μέσα στην Εκκλησία δεν ενωνόμαστε μόνο με τον Θεό, αλλά και με τους άλλους βαπτισμένους χριστιανούς, τους οποίους βλέπουμε ως αδελφούς μας, “σύναιμους” αδελφούς. Βάζουμε έτσι και την οριζόντια γραμμή με την αγάπη προς τον πλησίον, και έτσι σχηματίζεται ο Σταυρός. Πραγματικά, μέσα στην Εκκλησία βιώνουμε τον Σταυρό, την ένωσή μας με τον Θεό και τους αδελφούς μας. Αυτά τα δύο, που συνιστούν το μυστήριο της Εκκλησίας, την ενότητά μας προς τον Θεό και τους αδελφούς μας χριστιανούς, τα εκφράζουμε, τα γευόμαστε με την θεία κοινωνία. “Όποιος κατανοεί την θεία λειτουργία, αυτός μόνο κατανοεί την Εκκλησία”.

.

Για επικοινωνία μαζί μας :
Τηλέφωνο : +30-210-9712456
Φαξ : +30-210-9712456
Ταχυδρομική διεύθυνση : πλατεία Αγ. Δημητρίου, 173 43 – Αγ. Δημήτριος
Ηλεκτρονική διεύθυνση : inad.dad@dad.com